po dziecinnemu
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... można przejść obojętnie. Coś, co należy wchłonąć, odzyskać.
I teraz, po - dziecinnej, oczywiście - próbie rywalizacji, na jaką porwał się Gombrowicz, przekonany, że... - ... Nie interesowało go, że dziewczynka miała zaledwie 11 lat i po dziecinnemu tłumaczyła, że nie jest gotowa na umawianie się z chłopakiem...
- ... w letniej koszulce i króciutkich spodenkach, prawą rączką obejmując zgiętą po dziecinnemu w kolanie nogę. Był wtedy uroczym dzieckiem o jasnych, kędzierzawych...
- ... rozmyślaniom.
Wiedziałem nieomylnie, że jestem zakochany. Nie tak naiwnie i po dziecinnemu jak w Polinie, ale prawdziwie i okropnie poważnie. Dopiero teraz...
- ... rozsądek - żachnął się obejmując złuszczony stożek blaszanego pływaka.
- Stchórzyłeś - triumfowała po dziecinnemu. - Mogłabym tak płynąć i płynąć... Woda niesie, piastuje - klepała przechyloną... - ... Któraś płacząc, z trudem odszukała po omacku jego twarz, siorbiąc po dziecinnemu nosem wołała, że ranny nie oddycha. Druga stała jak martwa...
- ... Przez chwilę stał ze zwieszoną głową, wreszcie odetchnął głęboko, całkiem po dziecinnemu, w taki sposób, w jaki po męczącym płaczu zwykły chwytać...
